Naselje Banjica - čuvar istorije i izvor dobre energije

Banjica je naselje sa velikim istorijskim nasleđem, originalnom arhitekturom i jedinstvenim stanovnicima, koji i sami predstavljaju možda najveći kvalitet ovog mesta. Prošetajte sa nama ulicama i parkovima ovog zanimljivog naselja  i saznajte zašto je baš ono pravi izbor za vaš budući život.

Iako je pre Drugog svetskog rata Banjica bila selo u široj okolini, danas je ona deo mape urbanog beogradskog života. Naseljavanje ovog prostora počelo je u ranom XIX veku za vreme vladavine kneza Miloša Obrenovića. Knez je planski naseljavao ovo naselje doseljenicima sa juga, naročito iz Jablaničkog okruga i predela oko Puste Reke, jer su mu bili potrebni stanovnici koji su vični u obrađivanju zemljišta. Tako je ova zemlja pripala familijama Ristić, Marković, Ilić i Živković, koje su Beograđani slikovito nazivali Bugarašima, a čiji naslednici i dalje žive na starim porodičnim imanjima.

Kako je naselje dobilo ime baš i nije tajna, a nije ni neočekivano. Banjička teritorija bila je prepuna podzemnim termo-mineralnim vodama, imala je izvore hladne pijaće vode, neki od njih i dalje postoje, a ni njen geografski položaj nije odmogao u davanju imena.  Nalazi se na brdu, pa je vazduh ovde i nekoliko stepeni niži, što neodoljivo podseća na banju.

Banjica je stambeno naselje, građeno po ideji da bude samodovoljno, tako da poseduje sve, ogromne zgrade i solitere, škole, parkove, prodavnice, tržni centar, stadion, kafiće. A koliko su Banjičani duhoviti i posvećeni svom naselju može se zaključiti i po nazivima ovih stambenih blokova, koji se nečesto sa promenom generacije i sami menjaju. Tako danas imamo „Solitere“, koji su zadržali svoj stari naziv, „Prvaka“ - nekadašnji  „Centroprom“, „Drugak“ - nekada „PKB“, „Trećak“ - stara „Jabuka“, „Belje“, „Generalice“ i „Gorica“ - zadržali su svoje stare nazive, nekadašnji „Diskont“ danas je poznat kao „Okretnica“, dok je „Dragstor“, danas slikovito nazvan „Prijemno odeljenje“ i „Duševna bolnica“. „Prijemno odeljenje“ je bliže glavnoj ulici kojom saobraćaju prevozi pa svaki došljak prvo pristigne ovde.

Ovaj kraj imao je i veliku ulogu u Prvom svetskom ratu. Na Banjici je podignuto prvo letilište u Beogradu 1910. godine, gde su letenje pokazivali pioniri letenja Simon Maslenikov, Vidmar i Čermak. Letilište se koristilo i nakon rata za potrebe pošte. Ratna istorija ovog naselja ne završava se ovde, u XIX veku na Banjici je postavljena linija odbrane Beograda, a bila je bitna i za Drugi svetski rat. Muzej Banjičkog Logora, koji se nalazi u sklopu Vojne Akademije, služi kao svojevrsni spomenik nastradalima. Ceo ovaj kraj je zapravo satkan iz počasti. Iz ulice Neznanog junaka ka Muzeju formiran je uzan put od kaldrme koji se završava tačno na ulazu u Muzej. Ovim putem koračali su mnogi koji su bili streljani za vreme rata, a jedan od njih bio je i legendarni fudbaler Milutinac.

Na Banjici je podignuto pet nebodera, koji gledani iz ptičije perspektive formiraju petokraku, koja je bila simbol stare Jugoslavije, ali i simbolizuju njenih pet oslobodilačkih brigada. Takođe, na heliodromu između VMA i Solitera borovima je ispisano „TITO“.

Ovaj kraj ima i svoj fudbalski klub – Rad i stadion Kralja Petra I, čija tribina je zaštićena kao istorijsko dobro. Za one koji vole  sport, tu je i Sportski Cenatar Banjica, a za džoging ili laganu šetnju, Banjička šuma je uvek dobar izbor. Da biste dobili sliku o tome koliko je ovaj kraj samostalan, dovoljno je reći da se na ovoj teritoriji nalazi i tržni centar, osnovna škola „Bora Stanković“, čiji je učenik nekad bio i Novak Đoković, a i Vojna Akademija, koju je po nekim pričama i sam Gadafi završio.

Ukoliko ste zadovoljni šetnjom kroz Banjicu, predlažemo vam da na našem sajtu pogledate današnju ponudu stanova.